Горад сустрэў Вясну: у нядзелю ў парку прайшло свята Масленіцы

З ранку ў гарадскім парку было шматлюдна, гучалі песні і навокал разносіліся апетытныя пахі — горад святкаваў Масленіцу. Нашы продкі верылі: Масленіца вясну сустракае, і чым больш спячэш бліноў — гэтых румяных сімвалаў сонца — тым больш шчасця паклічаш у дом. Нездарма Масленку завуць Шырокай: свята прайшло шумна і весела — са спевамі, танцамі, шырокім карагодам і, канечне ж, блінамі.

— Адгадайце, гаспадынькі: без чаго нельга спячы смачных бліноў? Правільна, без добрага настрою! — гэтым і іншымі “масленічнымі” сакрэтамі з гледачамі шчодра дзяліліся вядучыя. Артысты — маленькія і дарослыя — са сцэны заклікалі Вясну, спявалі народныя песні.

Побач былі накрытыя сталы з масленічнымі прысмакамі. Якіх толькі бліноў там не было! Аладкі, наліснікі, сырнікі, на дражджах і з прыпёкам, з начынкай на любы густ. Усё гэта багацце стварылі майстрыхі аматарскага аб’яднання “Беларускае смакаццё”.
— Не праходзьце міма, паспрабуйце нашых прысмакаў! — заклікалі гаспадынькі. І старадаражане не застаўлялі двойчы сябе прасіць: падыходзілі, спрабавалі, хвалілі жанчын за іх кулінарны талент.

Навокал прытанцоўвалі ў лад веснавым песням артысты, апранутыя ў яркія касцюмы. Настрой гасцям свята стваралі каларытныя вясёлыя “цыганкі”.
— Здароўя, шчасця і моцнага кахання! — шчыра варажылі яны.

У парку развярнуліся гандлёвыя рады з гарачымі блінамі і іншымі прысмакамі, гароднінай, цацкамі, сувенірамі, народнымі вырабамі і іншым. Малеча радавалася магчымасці пракаціцца на каруселі і залівіста смяялася, едучы на дзіцячай чыгунцы.
Шумна было і на спартыўных спаборніцтвах. Школьнікі разам з педагогамі стараліся перамагчы ў вясёлай эстафеце.

— Хутчэй! Бяжы! Малайчына! — перакрыквалі адзін аднаго спартсмены і балельшчыкі. Самай спрытнай аказалася каманда СШ №2. Усе ўдзельнікі атрымалі салодкія прызы.
А тым часам на сцэне лютавала Зіма, якую веснавымі спевамі праганялі маленькія і дарослыя артысты.

Паклікаўшы Вясну, яны разам з гасцямі свята прайшлі праз парк з абрадавым пудзілам, каб потым спаліць яго на кастры. І шырокі карагод ля вогнішча зрабіў сваю справу: быццам водгук красуні-Вясны, з неба пайшоў сапраўдны лівень, змываючы апошнія прыкметы зімовых халадоў.